ต้อหิน โรคร้ายคุกคามการมองเห็น

ต้อหิน

ต้อหิน คือ กลุ่มโรคที่มีการเสื่อมของเส้นประสาทตา ทำให้สูญเสียการมองเห็นในบริเวณรอบนอกก่อน หากไม่ได้รับการรักษาอาจสูญเสียการมองเห็นแบบถาวรได้ในที่สุด

อาการต้อหิน

ต้อหินส่วนใหญ่มักไม่มีอาการในระยะเริ่มแรก สังเกตอาการผิดปกติได้ยาก ถ้าไม่ใช่โรคต้อหินฉับพลัน หากไม่ได้รับการวินิจฉัยและรักษา ความกว้างของการมองเห็นจะค่อยๆ แคบลง จนคนไข้สังเกตพบการมองเห็นที่ผิดปกติ และหากไม่ได้รับการรักษาจนโรคดำเนินเข้าสู่ระยะสุดท้ายอาจสูญเสียการมองเห็นถาวรได้

กลุ่มเสี่ยงต้อหิน

1. อายุมากกว่า 40 ปี
2. ญาติสายตรงเป็นต้อหิน เช่น บิดา มารดา พี่น้อง
3. ความดันลูกตาสูง
4. สายตาสั้นหรือยาวมาก
5. โรคเบาหวาน หัวใจ ความดันโลหิตสูง โรคหัวใจและหลอดเลือด หรือโรคที่มีผลต่อการไหลเวียนเลือด หรือกลุ่มโรคทางกายที่มีการอักเสบที่ดวงตาร่วมด้วย เช่น โรคข้อรูมาตอยด์
6. ผู้ที่ใช้ยาสเตียรอยด์ติดต่อกันเป็นเวลานาน
7. การได้รับอุบัติเหตุที่ลูกตามาก่อน
8. โรคตาบางชนิด เช่น เบาหวานขึ้นจอประสาทตา การอักเสบภายในลูกตา

การวินิจฉัยต้อหิน

1. ตรวจวัดระดับการมองเห็น
2. การตรวจตาทั่วไปด้วยเครื่อง Slit lamp microscope
3. การวัดความดันตา
4. การตรวจขั้วประสาทตา
5. การตรวจดูมุมตา
6. การวัดความหนาของกระจกตา
7. การตรวจพิเศษเพิ่มเติมเพื่อประเมินการทำงานของขั้วประสาทตา เช่น การถ่ายภาพขั้วประสาทตา การตรวจขั้วประสาทตาด้วยเครื่องแยกชั้นจอตา การตรวจลานสายตาด้วยเครื่องวัดลานสายตาอัตโนมัติ

การรักษาต้อหิน

• การใช้ยา เช่น ยาหยอดลดความดันตา
• การใช้เลเซอร์ จักษุแพทย์จะเลือกเลเซอร์ที่เหมาะกับชนิดของต้อหินและระยะของโรค
• การผ่าตัด

โดยทั่วไปมักเริ่มการรักษาด้วยการใช้ยา ยกเว้นในผู้ป่วยบางรายที่มีข้อบ่งชี้ที่จำเป็นต้องใช้เลเซอร์ สามารถเริ่มการรักษาด้วยการใช้เลเซอร์ในทันที หากไม่สามารถควบคุมความดันตาหรือการดำเนินของโรคได้ด้วยยาหรือ เลเซอร์ จึงพิจารณาการผ่าตัด

การป้องกันต้อหิน

โรคต้อหิน เป็นโรคที่ไม่สามารถป้องกันได้ แนะนำบุคคลทั่วไปที่มีอายุ 40 ปีขึ้นไป แม้ไม่มีอาการผิดปกติในการมองเห็น ควรเข้ารับการตรวจสุขภาพตาเป็นประจำ

หากมีคำถาม ข้อสงสัย หรือต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการรักษาต้อหิน โปรดปรึกษาแพทย์

ขอคำปรึกษา